Schoonheid die nauw verbonden is met het diepste wezen van de mens, hoort thuis in de privésfeer, en wordt zelfs daar best gebruikt voor het bestemde doel. Die schoonheid wordt door de schaamte beschermd tegen indiscrete blikken. Die schoonheid is bedoeld als bonus binnen die onvoorwaardelijke twee-eenheid met onderlinge toewijding en trouw – die relatie waarover onze songwriter niet raakt uitgepraat. Die schoonheid is erg kwetsbaar en bloeit in een ommuurde tuin. Wordt ze op de markt gegooid als koopwaar, dan wordt dit bloemenperk vertrapt.

Die muur wordt bij ons ervaren als een belemmerend keurslijf dat ostentatief wordt afgelegd. De mens moet ofwel figuurlijk, ofwel letterlijk uit de kleren. Egoïstisch genieten wordt in onze cultuur gepredikt als de norm, en dat geldt ook voor wat betreft het seksleven. Maar die vrij en blije boodschap blijkt niet te werken. Ook al wordt de techniek in bed verbeterd, onvrede en eenzaamheid worden groter wanneer seks losgekoppeld wordt van het diepste innerlijk. Wie het alleen maar "doet", raakt innerlijk verscheurd. Want de diepe band tussen de innerlijke en de uiterlijke mens werd genegeerd, en dat doet pijn. Het diepmenselijke blijft achterwege, terwijl die band met de PERSOON van nature verondersteld wordt. Men weet zich niet erkend en niet geliefd. De honger wordt dus groter en de daad wordt dwangmatig herhaald, misschien met een andere partner. Van duurzaam genieten is geen sprake, want dat is een bonus die wordt toegevoegd aan een diepe eerbare relatie, en waarvoor niet betaald kan worden. Ga je voor de pret, dan is het plezier heel vluchtig. Je verspeelt de diepere levensvreugde die meer te maken heeft met geven, dan met nemen, en die geworteld is in het gewone leven. Wie slechts de kick zoekt, verdringt het alledaagse leven naar het achterplan als een noodzakelijk kwaad. Die gewone wereld vraagt hem te veel moeite en verloopt ook te traag.

De cultuur die principieel de goede zeden afwijst, zorgt dus voor misnoegde en gefrustreerde klanten. Ik keer ontevreden terug – dat is de leuze van de  internetverslaafde. Ontevreden, want na elke act wordt de diepe nood nog scherper aangevoeld. Wie vuil is, wordt vuiler en krijgt een afkeer van zichzelf en van de andere.

De door blinde drift gedreven eenheid kan slechts het lijf (h)erkennen. Een man verenigt zich dan met een vrouw, maar het gebeurt zoals in de dierenwereld, om een honger te stillen. De diepe impact die specifiek is voor de mensenwereld, wordt genegeerd. Wat de vrouw te bieden heeft, neemt hij als een snack. Gewild of ongewild stelt de vrouw niet enkel haar lichaam bloot, maar ook de fragiele innerlijke mens... en die voelt zich naderhand wellicht misbruikt, want genegeerd.

Seksualiteit geplaatst in het juiste kader, laat een persoon openbloeien, en geeft diepe voldoening omdat men zoveel aan elkaar kan schenken en ook mag ontvangen. Seksualiteit als geïsoleerd genotsmiddel, leidt – omwille van die miskende diepere relatie – al gauw tot minachting.

De blinde drift kan ook verder gaan - het dier voorbij - wanneer niet enkel de diepe band wordt genegeerd, maar die andere ook gedwongen wordt. En die schade is uiteraard zoveel groter wanneer er kinderen, die daar noch fysiek, noch emotioneel rijp voor zijn, bij betrokken worden. Of mensen die weliswaar volwassen zijn in leeftijd, doch kwetsbaar als een vogeltje ingevolge aangeboren of verworven zwakte. Zo'n misbruik resulteert in diepe trauma's en veelal ook in een jarenlange onbekwaamheid om relaties aan te gaan. De gekwetste mens vergrendelt de voordeur omdat de buitenwacht niet te vertrouwen is.

Het wordt tijd om alles op een rij te zetten en te concluderen. De mens heeft slechts de drive meegekregen en kan het dus in theorie doen waar en wanneer hij het maar wil. Maar dat botst dan met de vaststelling dat hij juist op dit terrein geremd wordt door een zekere schaamte. De schaamte maakt hem er attent op dat seksualiteit sterk verbonden is met de innerlijke mens en dat er een kader is waarbinnen hij zijn vrijheid moet gebruiken. Geest en lichaam mogen niet worden losgekoppeld. Hoe een cultuur met dat alles omgaat blijkt uit de goede zeden. Worden man en vrouw en kind erkend als PERSOON met gelijke rechten, dan worden ze niet gereduceerd tot een gebruiksvoorwerp dat ofwel naakt wordt tentoongesteld, ofwel opgesloten wordt in huis. Dat personalisme is een essentieel stukje van het fundament voor de goede zeden.

In de mensenwereld is seks verbonden met relatievorming tussen twee gelijkwaardige personen. Wie hiertegen zondigt – wie de ander consumeert of zelf geconsumeerd wordt – voelt zich vuil en ervaart een diepe onvrede. Consumptieseks leidt bovendien tot verslaving en het maakt ook de andere terreinen van het leven flets. De consument komt terecht in een vicieuze cirkel want de begeerte stuurt het leven en duldt naast zich geen andere meester. Wie die kracht niet onder controle houdt en de grenzen negeert, dreigt er door overheerst te worden. Hij mag zich voorbereiden op een vrije val.